خدمات حسابرسی
خدمات حسابرسی چیست؟
حسابرسی فرآیندی منظم و با قاعده ( سیستماتیک) جهت جمع آوری و ارزیابی بی طرفانه شواهد درباره ادعاهای مدیریت در ارتباط با فعالیت ها و وقایع اقتصادی ، به منظور تعیین درجه انطباق این ادعاها و اظهارات با معیار های از پیش تعیین شده و گزارش نتایج به افراد ذینفع است.
عبارت فرآیند منظم و باقاعده دلالت برآن دارد که فعالیت حسابرسی براساس برنامه ریزی مناسب انجام می شود که بر مبنای آن مجموعه ای از شواهد مربوط جمع آوری و ارزیابی می گردد و ار این طریق اهداف حسابرسی تحقق می یابد.
جمع آوری و ارزیابی بی طرفانه شواهد ، پایه و اساس فرآیند حسابرسی است . اگرچه نوع و ماهیت شواهد و معیارهای ارزیابی می تواند بین انواع مختلف حسابرسی متفاوت باشد ، اما تمام حسابرسی ها بر محور جمع آوری و ارزیابی شواهدمتمرکز است.
موضوع مورد رسیدگی از یک سری ادعا مربوط به فعالیت ها و وقایع اقتصادی تشکیل شده است.
پیش نیاز حسابرسی ، وجود یک سری معیار از پیش تعیین شده و مشخص است که حسابرس بر اساس آن بتواند شواهد را ارزیابی و بر پایه آنها اظهار نظر کند. این معیار مشخص ، استانداردهای حسابداری می باشد ، که در صورت نبود آن حسابرس هیچ گونه معیاری برای تشخیص ارایه منصفانه صورت های مالی ندارد.
مهمترین و با ارزش ترین خدمت حرفه حسابرسی ، اظهارنظر مستقل درباره مطلوبیت صورت های مالی و گزارش نتایج به افراد ذینفع است.
گزارشگری مالی و ارتباط آن با حسابرسی مستقل
گزارشگری مالی در واحدهای اقتصادی ، بازتاب نیازهای اطلاعاتی و انتظارات گروههای گوناگون استفاده کنند از صورتهای مالی ، چون سرمایه گذاران ، اعتبار دهندگان ، دولت و مدیران است که برای اتخاذ تصمیمات درست و بجای اقتصادی ، برنامه ریزی ، اعمال نظارت و پاسخگویی ، به این اطلاعات نیاز دارند.
مجموعه صورتهای مالی شامل ترازنامه ، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد همراه با یادداشتهای توضیحی پیوست، جزئ محوری گزارشهای مالی و عمده ترین وسیله انتقال اطلاعات به خارج از واحد اقتصادی است. اطلاعات منعکس در صورتهای مالی زمانی برای استفاده کنندگان مفید و موثر است که از ویژگیهای کیفی لازم برخوردار باشد .
یکی از ویژگیهای کیفی اطلاعات مالی ، قابلیت اتکاست . اطلاعات مالی هنگامی قابل اتکاست که آثار مالی معاملات و سایر رویدادهای مالی به گونه ای بیطرفانه اندازه گیری شده و نتایج اندازه گیریها معتبر و قابل تایید مجدد باشد.
استفاده کنندگان از صورتهای مالی هنگامی می توانند به اطلاعات مالی منعکس در صورتهای مالی اتکا کنند که شخصی مستقل ، ذیصلاح و بیطرف نسبت به میزان اعتبار این اطلاعات ، نظر حرفه ای ارائه کرده باشد . درسیستم های اجتماعی – اقتصادی کنونی ، وظیفه اظهار نظر نسبت به صورتهای مالی به حسابرسان مستقل واگذار شده است.
استاندارد های حسابداری و استاندارد های حسابرسی
هدف حسابرسی صورتهای مالی این است که حسابرس بتواند درباره این که آیا صورتهای مالی از تمام جنبه های با اهمیت ، طبق استانداردهای حسابداری ، تهیه شده است یا خیر اظهار نظر کند. حسابرسی صورتهای مالی یکی از انواع خدمات اطمینان بخشی است . خدمت اطمینان بخش خدمتی است که طی آن حسابرس نظر خود را درباره حاصل ارزیابی یا اندازه گیری یک موضوع براساس معیارهای از پیش تعیین شده ، برای افزایش اطمینان استفاده کنندگان مورد نظر ، اظهار نظر می کند.
تهیه کنندگان صورتهای مالی ، صورتهای مالی را برمبنای استانداردهای حسابداری تهیه می کنند و ادعا دارند که صورتهای مالی ارایه شده به حسابرسان مستقل کاملا منطبق با استانداردهای حسابداری ارایه گردیده است . حال وظیفه حسابرسان به منظور اطمینان بخشی نسبت به مطلوبیت ارایه صورتهای مالی ، اظهار نظر نسبت به این موضوع است که آیا صورتهای مالی از تمام جنبه های با اهمیت ، طبق استاندارد های حسابداری ، به نحو مطلوب نشان داده شده است یا خیر. به همین دلیل معیار مطلوبیت ارایه صورتهای مالی بایستی همان مبنایی باشد که صورتهای مالی برآن اساس تهیه گردیده است (استانداردهای حسابداری )
حال اینکه حسابرس ، حسابرسی را چگونه انجام دهد و چه ضوابطی را دراین ارتباط باید رعایت کند موضوعی است که دراستانداردهای حسابرسی اریه گردیده است . درواقع استانداردهای حسابرسی ابزاری است که حسابرسان را برای انجام عملیات حسابرسی یاری می رساند.بنابراین معیار حسابرسان مستقل در حسابرسی صورتهای مالی ، استاندارد های حسابداری است.
حسابرس باید حسابرسی را طبق استانداردهای حسابرسی انجام دهد . به بیان دیگر استاندارد های حسابرسی ابزار چگونگی اجرای عملیات حسابرسی است. راهنمای چگونگی شروع و برنامه ریزی ، اجرای عملیات و جمع آوری شواهد ودر نهایت جمع بندی و گزارش حسابرسی است . استانداردهای حسابرسی شامل اصول بنیادی و روش های اساسی حسابرسی همراه با رهنمودهای لازم ، به شکل توضیحی وسایر مطالب ، ازجمله پیوست ها ، می باشد. اصول بنیادی و روش های اساسی حسابرسی باید در پرتو توضیحات و سایر مطالبی که رهنمود اجرایی آن است، درک و بکار گرفته شود. رعایت استانداردهای حسابرسی در حسابرسی صورتهای مالی الزامی است.
درموارد استثنایی، حسابرس ممکن است برای افزایش کارآیی در دستیابی به هدف های حسابرسی ، انحراف از یک استاندارد را لازم تشخیص دهد. در چنین مواردی ، حسابرس باید بتواند علل انحراف را توجیه کند و مستندات کافی و قابل قبولی نیز در این مورد داشته باشد. استاندارد های حسابرسی منحصرا در مورد موضوعات با اهمیت کاربرد دارد. این استانداردها را باید به عنوان اصول کلی بکاربرد. روش های خاصی که در اجرای هریک از استانداردها باید بکار گرفته شود ، به قضاوت حرفه ای حسابرس در هر وضعیت خاص بستگی دارد.
به عبارت دیگر استانداردهای حسابرسی چارچوب کلی برای حسابرس ترسیم می کند اما در نهایت این قضاوت حسابرس است که جزئیات انجام عملیات حسابرسی را مشخص می کند . باتوجه به اینکه عملیات حسابرسی در هر شرکت متفاوت و دارای پیچیدگی های خاص خود می باشد بنابراین استانداردها نمی تواند با تمام جزییات تمامی موارد را مشخص نمایید و نیاز است که حسابرسان به کرات از قضاوت حرفه ای استفاده نمایند.
همچنین ماهیت استانداردها ، حسابرس را ملزم می کند که در بکارگیری استانداردها قضاوت حرفه ای خود را اعمال کند .
این قضاوت باید مستدل و قابل دفاع باشد.
رابطه بین حسابداری و حسابرسی
رابطه نزدیک بین حسابداری و حسابرسی کاملا آشکار است. خروجی فرآیند حسابداری ، موضوع اصلی عملیات حسابرسی است و غالب شواهدی که در فرآیند حسابرسی مورد استفاده قرار می گیرد توسط سیستم حسابداری تهیه شده است .
دربیشتر مواقع حسابرسی و برخی از تکنیک های آن چنان با فرآیند حسابداری آمیخته که گویی از اجزای لاینفک سیستم حسابداری است. بنابراین از بسیاری جهات حسابداری و حسابرسی تفکیک ناپذیرند و بدین دلیل حسابرس باید متخصص حسابداری نیز باشد، در صورتی که حسابدار نیازی به تخصص در زمینه حسابرسی ندارد.
فلسفه وجود حسابرسی شرکت ها
الف ) فاصله بین سهامداران ( مالکان ) و مدیریت
سهامداران که در واقع مالکان شرکت هستند و گاها در شرکت هایی که سهام آنها به عموم عرضه می گردد به چندین هزار نفر می رسند برای نیل به اهداف شرکت واستفاده بهینه از منابع شرکت ، اداره امور را به دست مدیرانی می سپارند که ممکن است لزوما منافع آنها همسو و هم جهت با منافع سهامداران نباشد. بدین ترتیب نیاز به وجود شخص ثالث و مستقلی ( حسابرس ) که به اعتبار بخشی گزارشات مالی تهیه و ارایه شده توسط مدیران بپردازد ، احساس می شود.
ب) عدم دسترسی مستقیم ذینفعان به اطلاعات و مدارک سازمان
فرض کنید شما سهامدار ( مالک ) یکی از شرکت هایی هستید که سهام آن در بورس اوراق بهادار تهران معامله می شود. برای حصول اطمینان از اینکه صورت های مالی تهیه شده توسط شرکت به نحو مطلوب ارایه گردیده است ، مسئولین شرکت به شما و سایر سهامداران اجازه دسترسی مستقیم به مدارک و اطلاعات مالی را می دهند ؟ پاسخ منفی است و ازاین رو نیاز به وجود شخص ثالث مستقلی که توسط سهامداران انتخاب گردیده و وظیفه رسیدگی به اسناد و مدارک پشتوانه تهیه صورت های مالی را دارد ، احساس می گردد.
ج) پیچیدگی صورت های مالی
با توجه به گستردگی شرکت های سهامی و همچنین پیچیدگی صورت های مالی ، استفاده کنندگان و ذینفعان صورت های مالی ، توان لازم به منظور درک صحیح گزارشات و کشف تحریفات با اهمیت احتمالی صورت های مالی را ندارند.
با توجه به موارد مذکور ، دلیل اصلی وجود حرفه حسابرسی مستقل ، وظیفه اعتباردهی است. اجرای این نقش ، حسابرسان را در موقعیتی منحصر به فرد وبسیار حساس در جامعه قرار می دهد . امروزه حسابرسان مستقل به انواع گسترده ای از اطلاعات اعتبار می بخشند .
اعتبار دادن به صورت های مالی به معنای ایجاد اطمینان از مطلوبیت ارایه و قابلیت اتکای مجموعه صورت های مالی است .
اعتبار دهی شامل دو مرحله مجزا است. در مرحله اول ، حسابرسان مستقل باید عملیات حسابرسی را اجرا کنند که اجرای این عملیات شواهدی را به منظور اظهار نظر حرفه ای حسابرسان فراهم می نماید. مرحله دوم نقش اعتبار دهی ارایه گزارش حسابرسی است که حاوی نظر حرفه ای حسابرسان درباره مطلوبیت ارایه صورت های مالی می باشد.
معرفی برخی واژه ها
حسابرس مستقل
طبق استاندارد های حسابرسی ، حسابرس به فرد یا موسسه ای گفته می شود که مسئولیت نهایی حسابرسی صورت های مالی یا ارایه خدمات مرتبط را به عهده دارد. هدف از حسابرسی صورت های مالی ، اظهارنظر نسبت به این موضوع است که آیا صورت های مالی براساس استانداردهای حسابداری تهیه شده است یا خیر.
به بیان دیگر حسابرس مستقل فردی است که به دعوت صاحبان سهام یا اشخاص حقیق یا حقوقی ذینفع ویا به حکم قانون ، برپایه رسیدگی به شواهد و اسناد و مدارک پشتوانه مبالغ مندرج در صور های مالی ، نسبت به صورت های مالی اظهارنظر می کند وگزارش خود را کتبا به دعوت کننده و یا هرشخص حقیقی یا حقوقی دیگر که او را تعیین نموده است ، ارایه می دهد.
حسابرس داخلی یعنی چی ؟
هدف اصلی حسابرس داخلی ، بازرسی و ارزیابی موثر بودن کنترل های داخلی و نحوه انجام وظایف محول به واحدهای مختلف شرکت است. بخش زیادی از کار حسابرسان داخلی را حسابرسی عملیاتی تشکیل می دهد اما علاوه بر آن حسابرسی های رعایت متعددی را نیز ممکن است انجام دهند.
بازرس قانونی
فردی است که طبق مقررات تجارت توسط مجمع عمومی صاحبان سهام تحت شرایط خاصی تعیین می شود. بازرس قانونی علاوه بر صورت های مالی ، مفاد قانون تجارت و مفاد اساسنامه شرکت ، نسبت به گزارش فعالیت های هیات مدیره نیز اظهار نظر می کند. بازرس قانونی موظف است کلیه گزارشات وقوع جرم را به مجمع عمومی صاحبان سهام ارایه نماید.
انواع حسابرسی
حسابرسی ها اغلب به سه گروه اصلی زیر تقسیم می شوند:
- حسابرسی صورت های مالی
- حسابرسی رعایت
- حسابرسی عملیاتی
حسابرسی صورت های مالی
هدف حسابرسی صورت های مالی تعیین مطابقت صورت های مالی ارایه شده با استانداردهای حسابداری و اطمینان از ارایه منصفانه صورت های مالی و عاری از تحریف با اهمیت بودن آنها است.
حسابرسی رعایت
عبارت است از فرایند سیستماتیک جمع آوری شواهد به منظور تعیین تطابق با قانون ، دستورالعمل و یا مقررات و گزارش نتایج به افراد ذینفع. این نوع حسابرسی می تواند به صورت پروژه ای جداگانه ویا همراه با صورت های مالی انجام پذیرد.
ارزیابی سیستم کنترل داخلی به منظور کسب اطمینان از اجرای صحیح کنترل های داخلی ، نوعی حسابرسی رعایت می باشد. براین اساس گفته می شود حسابرسی رعایت جزئ لاینفک حسابرسی صورت های مالی می باشد.
موارد زیر نمونه ای از انواع حسابرسی رعایت می باشد:
- ممیزان مالیاتی سازمان امور مالیاتی
- دیوان محاسبات عمومی
- سازمان بازرسی کل کشور
- حسابرسان بیمه تامین اجتماعی
حسابرسی عملیاتی
حسابرسی عملیاتی عبارت است از فرایند منظم و روشمند ارزیابی اثر بخشی ، کارایی و صرفه اقتصادی عملیات سازمان و گزارش نتایج ارزیابی ، همراه با پیشنهادهای عملی به اشخاص ذیصلاح برای بهبود عملیات . به عبارتی دیگر حسابرسی عملیاتی عبارت است از بررسی قسمت های خاصی از سازمان به منظور سنجش نحوه عمل آنها است.
حسابرسی عملیاتی شامل سه مولفه اصلی ، اثر بخشی ، کارایی و صرفه اقتصادی است. این سه مولفه اهمیت فوق العاده ای در حسابرسی عملیاتی دارد.
- اثر بخشی عبارت است از میزان دستیابی به اهداف .
- کارایی عبارت است از نسبت نتایج به دست آمده از عملیات ( ستانده ) به منابع مصرف شده ( داده ) . براساس این تعریف ، عملیات کارایی عملیاتی است که با استفاده از روش های بهینه ، حداکثر بازده ( ستانده ) را با صرف حداقل منابع ( داده ) تامین کند.
- صرفه اقتصادی عبارت است از تلاش در جهت حداقل کردن هزینه تحصیل و استفاده از منابع سازمان با حفظ کیفیت مناسب.
کار حسابرسان داخلی شرکت ، نمونه ای برای حسابرسی عملیاتی است. از آنجا که معیار اثر بخشی و کارایی به روشنی مشخص نیست حسابرسی عملیاتی در مقایسه با حسابرسی صورت های مالی و حسابرسی رعایت مستلزم انجام قضاوت بیشتری است.
محصول نهایی حسابرسی عملیاتی معمولا گزارشی به مدیریت است که شامل پیشنهادهایی برای بهبود عملیات می باشد، برای مثال در این ارتباط می توان به گزارش حسابرسان داخلی به مدیریت شرکت اشاره کرد.
انواع حسابرسی از لحاظ زمان انجام کار
از نظر زمان انجام کار ، انواع حسابرسی را می توان در قالب حسابرسی ضمنی ، حسابرسی نهایی و حسابرسی مستمر طبقه بندی کرد.
حسابرسی ضمنی
حسابرسی ضمنی به معنای آنست که حسابرس بخشی از رسیدگی های خود را در ضمن سال مالی (قبل از پایان سال انجام دهد. معمولا در حسابرسی ضمنی، بررسی، شناخت، آزمون و ارزیابی سیستم کنترل های داخلی انجام می پذیرد و نتیجه آن تهیه گزارشی شامل نقاط ضعف سیستم کنترل داخلی شرکت به همراه پیشنهادهایی برای حل این ضعف ها می باشد. این گزارش با نام “نامه مدیریت ” شناخته می شود. این گزارش می تواند مسئولیت قانونی حسابرسان را در صورت رخداد زیان های احتمالی ناشی از ضعف های سیستم کنترل داخلی به حداقل برساند.
حسابرسی نهایی
حسابرسی ضمنی، پایه و اساس حسابرسی نهایی می باشد و نتایج حاصل از شناخت و ارزیابی سیستم کنترل داخلی شرکت که در حسابرسی ضمنی به دست آمده است در تعیین نوع و ماهیت، زمانبندی و حدود روش های رسیدگی در حسابرسی نهایی به حسابرس یاری می رساند. در حسابرسی نهایی که معمولا پس از پایان سال مالی صورت می گیرد ادعاهای مدیریت در سطح گروه معاملات، مانده حساب ها و افشاء مورد رسیدگی قرار گرفته و بر مبنای انجام حسابرسی نهایی، گزارش حسابرس صادر می شود.
حسابرسی مداوم و مستمر
ممکن است به دلایلی از قبیل حجم بالای معاملات شرکت، کمبود وقت و یا رسیدگی بلافاصله پس از وقوع رویدادها و معاملات مالی توسط حسابرسان، عملیات حسابرسی در سراسر سال مالی و به طور پیوسته و مداوم انجام پذیرد.
انواع حسابرسی از لحاظ نوع ارجاع کار
انواع حسابرسی از نظر ارجاع کار در قالب الزامی و اختیاری، قابل طبقه بندی است.
حسابرسی شرکت های سهامی عام مطابق مقررات بورس اوراق بهادار تهران نمونه ای برای حسابرسی الزامی است. در حسابرسی اختیاری، انجام حسابرسی یک کنترل اختیاری بوده و می تواند توسط صاحبان سهام و یا اعضای هیات مدیره و به صورت اختیاری درخواست گردد.
استانداردهای پذیرفته شده حسابرسی
استانداردهای حسابرسی، مقررات لازم الاجرایی برای سنجش کیفیت کار حسابرسی است که توسط انجمن حسابداران رسمی آمریکا (AICPA) در سال ۱۹۴۷ تصویب گردید. وجود استانداردهای حسابرسی نشانه توجه حسابرسان به داشتن کیفیت کار بالا و هماهنگ در بین تمام حسابرسان مستقل است. استانداردهای حسابرسی پذیرفته شده (۱۰ استاندارد) به شرح زیر هستند:
الف. استانداردهای عمومی (۳ استاندارد)
ب. استانداردهای اجرای عملیات (۳ استاندارد)
ج. استانداردهای گزارشگری (۴ استاندارد)
استانداردهای عمومی حسابرسی آمریکا
- رسیدگی باید توسط فرد یا افرادی اجرا شود که دارای صلاحیت و آموزش فنی کافی به عنوان حسابرس باشند.
- حسابرس یا حسابرسان باید استقلال رأی خود را در تمام موارد مربوط به حسابرسی حفظ کنند.
- در اجرای رسیدگی و تهیه گزارش باید مراقبت حرفه ای لازم به عمل آید.
استانداردهای اجرای عملیات حسابرسی
- عملیات حسابرسی باید به میزان کافی برنامه ریزی شود و در صورت وجود کارکنان ]حسابرسی[، به گونه ای
مناسب نظارت شود.
- برای برنامه ریزی و تعیین نوع، زمان بندی و میزان آزمون هایی که باید اجرا شود، شناختی کافی از ساختار
کنترل داخلی بایستی کسب گردد.
- شواهد کافی و قابل اطمینان باید از راه بازرسی، مشاهده، پرس و جو و دریافت تاییدیه کسب شود تا مبنایی
معقول برای اظهارنظر نسبت به صورتهای مالی مورد رسیدگی به دست آید.
استانداردهای گزارشگری حسابرسی
- گزارش باید تصریح کند که صورتهای مالی طبق استانداردهای حسابداری تهیه شده است یا خیر.
- گزارش باید شرایطی را مشخص سازد که در آن چنین اصولی در دوره جاری نسبت به دوره قبل، به طور
یکنواخت رعایت نشده است
- اطلاعات افشاء شده در صورتهای مالی منطقا کافی تلقی می گردد، مگر آنکه خلاف آن در گزارش بیان شود.
- گزارش باید حاوی یک اظهارنظر درباره صورتهای مالی به طور کلی، یا بیانگر این موضوع باشد که نظری
نمی تواند اظهار شود.
هنگامی که نظر کلی نتواند اظهار شود، دلایل آن باید بیان گردد. در تمام مواردی که نام حسابرس به نحوی با صورتهای مالی ارتباط پیدا می کند، گزارش باید به طور صریح بیانگر ویژگی هرگونه رسیدگی حسابرس، و میزان مسئولیتی باشد که او به عهده می گیرد.
در استانداردهای حسابرسی ایران (استانداردهای بین المللی)، تفکیکی به مانند استانداردهای ده گانه AICPA به چشم نمی خورد.
استانداردهای حسابرسی در ایران (استانداردهای بین المللی)، شامل اصول بنیادی و روش های اساسی حسابرسی همراه با توضیحات و سایر نکات لازم می باشد. اصول بنیادی و روشهای حسابرسی یاد شده باید در پرتو توضیحات و سایر نکاتی که رهنمود اجرایی آنهاست تعبیر و تفسیر شود.
اصول بنیادی مطرح در استانداردهای حسابرسی ایران عبارتند از :
- هدف حسابرسی
- الزامات اخلاقی
- انجام حسابرسی صورتهای مالی
- دامنه حسابرسی صورتهای مالی
- تردید حرفه ای
- اطمینان معقول
- خطر حسابرسی و اهمیت
- مسئولیت صورتهای مالی
- تعیین قابلیت پذیرش چارچوب گزارشگری مالی
- اظهارنظر درباره صورتهای مالی
هدف، هدف حسابرسی صورتهای مالی این است که حسابرس بتواند درباره این که آیا صورتهای مالی ازتمام جنبه های با اهمیت، طبق استانداردهای حسابداری تهیه شده است یا خیر، اظهارنظر کند.
الزامات اخلاقی، حسابرس باید الزامات اخلاقی مرتبط با حسابرسی را رعایت کند. این الزامات شامل اصول اخلاقی مربوط به درستکاری، بی طرفی، صلاحیت و مراقبت حرفه ای، رازداری، رفتار حرفه ای و اصول و ضوابط حرفه ای می باشند.
انجام حسابرسی صورتهای مالی. حسابرس باید حسابرسی را طبق استانداردهای حسابرسی انجام دهد
دامنه حسابرسی صورتهای مالی، به معنای آن گروه از روش های حسابرسی است که بر اساس قضاوت حسابرس و الزامات استانداردهای حسابرسی، اجرای آن در شرایط موجود برای دستیابی به هدف حسابرسی، مناسب به نظر می رسد. حسابرس برای تعیین روش های حسابرسی لازم الاجرا در هر کار حسابرسی مبتنی بر استاندارد های حسابرسی باید همه استانداردهای حسابرسی مرتبط با آن کار را رعایت کند همچنین در اجرای حسابرسی ممکن است افزون بر رعایت استانداردهای حسابرسی، ناگزیر از رعایت دیگر الزامات حرفه ای ، قانونی یا قراردادی باشد.
استانداردهای حسابرسی، قوانین و مقررات حاکم بر حسابرسی صورتهای مالی را نقض نمی کند.
تردید حرفه ای به معنای آن است که حسابرس با ذهنی پرسشگر، ارزیابی نقادانه ای از اعتبار شواهد حسابرسی کسب شده به عمل آورد و نسبت به شواهدی که اعتماد پذیری اسناد و مدارک و نتایج پرس و جوها و دیگر اطلاعات دریافتی از مدیریت را مورد تردید قرار می دهد، هشیار باشد. حسابرس باید حسابرسی را با نگرش تردید حرفه ای و با در نظر داشتن این نکته برنامه ریزی و اجرا کند که شرایطی ممکن است وجود داشته باشد که موجب تحریف با اهمیت در صورت های مالی شود.
اطمینان معقول. اطمینان معقول، مفهومی است مرتبط با گرداوری شواهد حسابرسی لازم تا حسابرس بتواندبه این نتیجه برسد که صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد، فاقد تحریف با اهمیت است. اطمینان معقول به تمام فرایند حسابرسی مربوط می شود.
خطر حسابرسی و اهمیت. حسابرس باید حسابرسی را به گونه ای برنامه ریزی و اجرا کند که خطر حسابرسی تا سطحی قابل پذیرش (پایین) و سازگار با هدف حسابرسی، کاهش یابد. حسابرس نگران تحریف های با اهمیت است و برای کشف تحریف هایی که از لحاظ صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد، با اهمیت نمی باشد، مسئولیتی ندارد. حسابرس اثر تحریف های شناسایی شده اما اصلاح نشده را، به تنهایی یا در مجموع، از لحاظ صورتهای مالی به عنوان یک مجموعه واحد، ارزیابی می کند. “اهمیت” و “خطر حسابرسی”، به هم وابسته اند.
مسئولیت صورت های مالی، مسئولیت تهیه و ارایه صورتهای مالی طبق چارچوب گزارشگری مالی مربوط با مدیریت واحد امور رسیدگی است، در حالی که مسئولیت حسابرس، اظهار نظر درباره آنهاست. حسابرسی صورت های مالی، رافع مسئولیت مدیریت واحد مورد رسیدگی در قبال صورت های مالی، نیست.
تعیین قابلیت پذیرش چارچوب گزارشگری مالی .حسابرس باید مشخص کند که چارچوب گزارشگری مالی انتخاب شده توسط مدیریت در تهیه صورت های مالی، قابل پذیرش است یا خیر.
اظهارنظر درباره صورت های مالی. حسابرس مستقل درباره صورت های مالی تهیه شده بر اساس استانداردهای حسابداری، اظهار نظر می کند.
دیدگاهتان را بنویسید